عصر چهارشنبه 30خرداد97 فرصت ملاقات با یکی از نیکمردان مایان نصیب ما شد.
مردی که علاوه بر خدمات فرهنگی و آموزشی در حوزه تعلیم و تربیت در بخشهای عمران و خدمات ماچیان در کنار دیگر نیکان محل فعالیت چشمگیری داشت.
در منزل جناب آقای اسماعیل ذبیحی خدمتشان رسیدیم.در فضایی سرسبز و در محفلی سرشار از مهربانی و محبت که توفیق گفتگویی صمیمانه نصیبمان شد.

اولین سئوال درباره سابقه عمران و آبادی و رونق ماچیان بود:
« ماچیان جاده مناسب نداشت.پل هم نداشت.بخاطر وجود رودخانه های متعدد ایاب و ذهاب خیلی سخت بود.پلهای چوبی روی این رودخانه ها زده بودند که هر از گاهی بخاطر سیل و طغیان آسیب زیادی می دید.
با احساس نیاز برای احداث پلهای مستحکم جدید فعالیت محلی آغاز شد و تقریبا محله ها بهم وصل شدند.
پل مسجدجامع،پل درخت چنار،پل بغل منزل آقای حسام حاجی پور تحول بزرگی در ماچیان ایجاد کرد و رفت و آمد به محل را زیاد کرد.
مرحوم فردوسی هم که در بیجارگاه زمین و باغ چای زیادی داشت پل ارتباطی ماچیان -بیجارگاه را درست کرد.
شعبه خرید چای در پایین بازار ماچیان بود و از بالادست می آمدند آنجا.مرحوم حاجی خان مومن نیا و مرحوم کربلایی حسین احمدی و آقای عیسی برزگر در شعبه خریدچای مشغول کار بودند.
کشاورزان با قاطر و اسب و جیپ زنبیل های بزرگ چای را می آوردند.همین رفت و آمدها به ماچیان رونق داده بود”
آقای ذبیحی در پاسخ به این سئوال که علت رونق اقتصادی و آبادی ماچیان در گذشته چه بود گفتند:
«علت اصلی وجود مغازه های متعدد بود.محلات اطراف مغازه نداشتند.همه خریدها و رفع نیازهای اصلی در ماچیان بود.وجود مدرسه و همان مرکز خرید چای و درمانگاه اینها باعث شده بود تمرکز روی ماچیان باشد.خیلی هم رونق داشت.جمعه بازار محلی آستانه ماچیان هم مزید بر علت بود.دهه 50 اوج رونق اقتصادی ماچیان بود.بعد انقلاب کم کم محلات اطراف آبادتر شدند و امکانات گرفتند و به تدریج ماچیان هم خلوت شد.»
آقای ذبیحی با اشاره به خدمات ماندگار برخی افراد برای ماچیان به نام عزیزانی اشاره کرد که اکنون در میان ما نیستند:
«خدا رحمت کند حاج قاسم سمیعی را…در تمام مدتی که مسجد جامع ماچیان را میساختند بنا و کارگر در منزل ایشان خورد و خوراک و منزل داشتند.ایام ماه رمضان هم که از بیرون روحانی می آمد خانه ایشان پذیرایی میشد.
دهه محرم در مسجد آستانه ماچیان برگزار میشد.همین مکانی که الان مزار شهدا هست.
مراسم عاشورا هم خیلی شلوغ میشد.از اطراف می آمدند.سنت جالب در روز سوم حضرت بود که در مسجد ناهار میدادند و مردم غذا درست میکردند و با مجمعه (سینی بزرگی که برای حمل غذا استفاده میشد)میبردند برای عزاداران و مراسم عزاداری اینطوری تمام میشد».
جاده،برق،درمانگاه ماچیان
«جاده قدیمی ماچیان به رودسر و کلاچای از مسیر حسن سرا بود که بطرف پیرمحله و بعد سارسر و ماچیان می آمد.مرحوم تقی خان احمدی در امر جاده سازی خیلی فعالیت کرد.برای احداث پل های ماچیان هم زحمت زیادی کشید.
برق ماچیان هم با کمک بی دریغ مرحوم نصراله عسکری عملی شد.ایشان یک دوستی داشت در اداره برق رشت بنام لاهوتی که خیلی موثر بود.سال 54هم کار انجام شد.بعدا چقدر این بنده خدا اذیت شد.
درمانگاه ماچیان را هم دکتر ضیاء حامد توسلی بانی خیر شد.ساختمانی که کنار مسجد جامع هست و بسیج در اختیار دارد.
زمین مسجد و درمانگاه و پست را مرحومه هما خانم حبیبی وقف کرد.زن مومنه ای بود»
تاسیس مدرسه ماچیان
«مرحوم پیکانی خانه اش را برای افتتاح مدرسه در اختیار اداره فرهنگ گذاشت.سه تا اتاق بالا بود و دو تا اتاق پائین.اولین مدیر هم آقای سیروس زیاری شلمانی بود.
بعدا مدرسه بالامحله احداث شد.زمینش را مرحوم نظرعلی نجف پور اهدا کرد.خانمش هم بعنوان سرایدار مشغول کار شد.
زمین مدرسه دخترانه ماچیان روبروی منزل مرحوم نقی نجفی را هم مرحوم حسینعلی نجفی پدر مرحوم آقا یعقوب اهدا کرد.همه در کار خیر و کارهای عمرانی پیش قدم و فعال بودند.»